عوام فریبی‌های90 پایان ندارد؛ پاس همدان دشمن فرضی همیشگی عادل
- توضیحات
- نمایش از چهارشنبه, 16 شهریور 1390 16:32
- دسته: تحلیل و نقد
- بازدید: 1385
عادل فردوسی‌پور باز هم با ترفند عوام‌پسندانه و با گفتن این جمله که «قضاوت را به مردم واگذار می‌کنم» همه چیز را نزد مخاطب عام به نفع برنامه‌اش جلوه داد.
به گزارش "پایگاه اطلاع رسانی فوتبال همدان" و به نقل از سایت گل، او استاد این ترفند شده و خود را به عامه‌پسندانه‌ترین طریق، عدالت محور معرفی می‌کند، کاری که از سیاسیون مردم فریب هزاران بار دیده‌ایم.
عادل فردوسی‌پور اما در فوتبال، قضاوت درباره هرچیزی را به مردم می‌سپارد و مردم که حتی در قضاوت درباره یک آفساید دچار اشتباه می‌شوند، چگونه می‌توانند هر مقوله‌ای را تحلیل کنند و قضاوتی صحیح ارائه دهند؟
این ترفند عوام‌پسندانه عادل فردوسی‌پور را اما پایانی نیست. او پریشب وقتی یک آیتم بی‌ارتباط به بحث دلالی را در برنامه‌اش پخش کرد، هرگز نپذیرفت که با این آیتم نتوانسته سرمربی، سرپرست یا مدیر باشگاه پاس همدان را به دلالی متهم کند.
حتی اگر فرض کنیم که سرمربی و سرپرست و تمام مسوولان باشگاهی مشغول دلالی هستند و از همه بازیکنان جهان پول طلب می‌کنند تا با آنها قرارداد ببندند اما در مورد علی قربانی، علیرضا عباسفرد و میثم رضاپور هیچ مسوولی در باشگاه پاس متهم به دلالی نشد!
بازیکنانی با یک مدیربرنامه غیررسمی که همکار یک مدیربرنامه رسمی است و طبق اعلام فدراسیون فوتبال ممنوع‌الفعالیت در حوزه نقل و انتقالات شده، قرارداد دارند و باشگاه پاس باز هم طبق دستور فدراسیون از جذب آنها سرباز می‌زند. در این میان آیا باشگاه پاس همدان متهم به دلالی است؟
بازیکنی با باشگاه پاس همدان 330 میلیون قرارداد بسته، باشگاه پاس از عقد این قرارداد پشیمان شده و به بازیکن پیشنهاد می‌دهد که حدود 90 میلیون از قراردادش باید کسر شود. بازیکن نمی‌پذیرد، باشگاه چون برگه قرارداد مربوط به بازیکن را در اختیار بازیکن قرار نداده، تصور می‌کند که می‌تواند در اقدامی غیرقانونی خود را از پرداخت 50 درصد قرارداد به بازیکن خلاص کند. باشگاه پاس متخلف است که قرارداد بازیکن را در اختیارش نگذاشته و متخلف است که با بازیکنی قرارداد بسته و سپس او را نخواسته، باید جریمه این تخلف را بپردازد اما این بحث چه ارتباطی به دلالی مسوولان باشگاه پاس دارد؟ آیا با طرح این مساله، کمالوند یا رمضانی یا صوفی متهم به دلالی می‌شوند؟
اینجاست که عادل فردوسی‌پور عوام فریبی می‌کند و می‌گوید: «قضاوت را به مردم واگذار می‌کنم...»
عادل فردوسی‌پور برای این‌که فراز کمالوند یا عبدالحمید رمضانی را به دلالی متهم کند، هیچ مدرکی پیدا نکرده بود و می‌خواست با زیرکی یا زرنگی -از همان نوع زرنگی‌هایی که رمضانی مدعی آن است- کمالوند و رمضانی را به دلالی در فوتبال متهم کند. زرنگی‌های عادل فردوسی‌پور چه شباهت عجیبی به زرنگی‌های رمضانی دارد؟ رمضانی به خیال خود قراردادی ثبت شده یا یک قرارداد داخلی را باطل می‌کند و این را زرنگی خود می‌داند و عادل فردوسی‌پور نیز با زرنگی می‌خواهد نزد مخاطب عام و بدون آن‌که سند و مدرکی ارائه کند و حرف محکمه‌پسندی بزند، کمالوند و رمضانی و صوفی را متهم به دلالی کند.
به قول عادل فردوسی‌پور که همیشه می‌گوید «همه چیزمان به همه چیزمان می‌آید» باید گفت که عادل فردوسی‌پور، فراز کمالوند و عبدالحمید رمضانی نیز به هم می‌آیند!
نگاه وارونه کربکندی
2- دیشب در 90، یک حرف رسول کربکندی از آن حرف‌هایی بود که باعث می‌شد اسفناج از سر مخاطب بروید.
کربکندی لابه‌لای حرف‌هایش درباره دلالی در فوتبال گفت: تولید بازیکن در فوتبال ایران آنچنان بالاست که چنین مشکلاتی پیش می‌آید و بازیکنان جوان راهی به تیم‌ها نمی‌یابند.
این حرف یعنی چه؟ تولید بازیکن در فوتبال ایران بالاست؟
فوتبال ایران گرفتار فقر بازیکن است. آموزش و پرورش بازیکن در فوتبال ما، کیفیت نازلی است. به همین دلیل فرهاد مجیدی ستاره لیگ برتر می‌شود و یک بازیکن 19، 20 ساله که در فوتبال ما ستاره باشد، پیدا نمی‌کنید.
وقتی «تولید» کیفیت ندارد، کمیت آن چه اهمیتی دارد؟ در تولید بازیکن دچار فقریم. در پرورش بازیکن، کار را به ناکارآمدترین مربیان می‌سپاریم. مشکل فوتبال ما این است که تعداد زیادی بازیکن با کیفیت نازل می‌خواهند با ترفندهای دلال‌ها به لیگ یک یا حتی به لیگ برتر برسند.
کربکندی اما به قضیه وارونه نگاه کرده است.
دست‌های آلوده!
3-درباره برنامه 90 دیشب باید یک سوال کلیدی پرسید و سپس هیچ نگفت: آیا با دست‌های آلوده می‌توان جایی را پاک کرد؟
از این زاویه اگر به موضوع دلالی بپردازیم، آنگاه احتمالا موضوع دلالی را باید رها کنیم و یقه کارشناسان حوزه دلالی را بگیریم...!
یک مثال: مدیری که فرزندش مشغول دلالی غیررسمی در فوتبال است و چندین بازیکن را برای تیم آقای پدر از مدیربرنامه‌های غیررسمی و ممنوع‌الفعالیت می‌گیرد، کارشناس دلالی فوتبال می‌شود و علیه دلالی سخنرانی می‌کند!
گران فروختن بازیکن، تخلف نیست
4-مجید جلالی پریشب در 90 گفت: یک ایراد فوتبال ما این است که یک ایجنت می‌کوشد بازیکنی خارجی را 500 میلیون بفروشد اما سرانجام حاضر می‌شود همان بازیکن را 150 میلیون بفروشد.
کجای این اتفاق ایراد دارد؟ یک ایجنت وظیفه‌اش این است که بازیکن تحت قراردادش را به بالاترین قیمت ممکن و به بهترین تیم ممکن منتقل کند. یک باشگاه هم باید صاحب این دانایی و زیرکی باشد که در نقل و انتقالات بهترین بازیکنان را به کمترین قیمت استخدام کند.
ایراد کار این است که در باشگاه‌ها، مدیران و مربیان و صاحب قدرت تشخیص نیستند که قیمت بازیکن ناشناس را تعیین کنند.
ایجنتی که تلاش می‌کند بازیکنش را به بالاترین قیمت بفروشد، هیچ تخلفی مرتکب نشده است. یک ایجنت اگر بکوشد تا بازیکنی 50 هزار دلاری را 500 هزار دلار بفروشد نیز متخلف نیست اما مدیر یا مربی ناآگاه به فوتبال لطمه می‌زنند که قدرت تشخیص قیمت بازیکنان را ندارند.